Пад крыламi кахання

На главную

Адзiнокая постаць у начы… свецяць зоры.
Iх чаруючы блеск абудзiў мае мары.
Вецер лёгка плыве ў забыццi на прасторы.
Я прашу, праганi ў душы маёй хмары.

Вось туман белы попел рассыпаў нясмела.
Таямнiцы ўвабрала ў сябе ноч святая.
Новы дзень расцялiў на Зямлi пакрывала.
Зноў надзея ў блакiтных вачах заблiшчала.

Некранутыя вусны паўночнаго неба
Нам з табою так чутна прарочаць спаткане.
Абдымае за плечы разлука… Не трэба.
Прытулiла цяпло пад крыламi кахання.

22.11.04

Предупреждение

Оставить отзыв

Написать письмо

Обсудить

                             Ольга Колесникова

Ссылки

Вернуться в начало раздела

Все авторские права на произведения принадлежат автору и охраняются законом